Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση για τα 40 χρόνια της Ο.Γ.Ε στην Κόρινθο... (Photo)

Εκδήλωση για τα 40 χρόνια της Ο.Γ.Ε στην Κόρινθο.

Η εκδήλωση για τα 40 χρόνια της Ο.Γ.Ε στην Κόρινθο την Κυριακή 26/6/2016. Με πρωτοβουλία του συλλόγου γυναικών Κορίνθου και σε συνεργασία με τα σωματεία εργαζομένων του εργοστασίου ΜΟΥΡΙΚΗΣ, Φ. Α., Α.Ε.&Β.Ε και LANDIS+GYR Α.Ε. έγινε φωτογράφιση στους χώρους δουλειάς με θέμα την εργαζόμενη γυναίκα και θα πραγματοποιηθεί έκθεση φωτογραφίας.

ΟΙ "ΞΑΓΡΥΠΝΟΙ" ... ΟΙ "ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΙ" ... ΚΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΚΚΕ ...

...ΓΙΑ ΤΟ «NUIT DEBOUT» ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ...

Είδα διάφορες αναρτήσεις φίλων με επικριτικά ... έως ειρωνικά ... σχόλια, για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στην εξέγερση των Γάλλων "ξάγρυπνων" και το άρθρο του Ριζοσπάστη : http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8873191


Νομίζω ότι είναι αναμενόμενη η κριτική αυτή από τους συγκεκριμμένους φίλους μου - οπαδούς του "αυθόρμητου".

Αλλά είναι αναμενόμενη ... ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ... κι η επιφύλαξη που εκφράζει το ΚΚΕ μέσω του Ριζοσπάστη για το κίνημα αυτό.

Γιατί καμμιά "αυθόρμητη" εξέγερση στην ιστορία δεν οδήγησε σε κάποια ανατροπή ...

Γιατί καμμιά "αυθόρμητη" εξέγερση στην ιστορία δεν ήταν εντελώς "εξέγερση" ... ή εντελώς "αυθόρμητη" ...

Γιατί δεν υπήρξε καμιά "αυθόρμητη" εξέγερση που δεν καθοδηγήθηκε από την αρχή ή στο τέλος από την άρχουσα τάξη ... όπως άλλωστε καθοδηγείται κι η "κοινή γνώμη" ...

Γιατί καμιά "αυθόρμητη" εξέγερση ποτέ δεν άφησε πίσω της τίποτα ...

Γιατί το ρεύμα και τα μεγάφωνα στις πλατείες της Ισπανίας το πλήρωναν κάποιες συγκεκριμμένες πολυεθνικές ... όπως αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων ...

Γιατί οι "αυθόρμητες" επαναστάσεις της "Αραβικής άνοιξης" ... είδαμε τι έβγαλαν και πόσο "αυθόρμητες" ήταν ... 

Γιατί η αυθόρμητη "πορτοκαλιά" εξέγερση στην Ουκρανία έβγαλε συτό που βλέπετε τώρα ...

Γιατί οι "αγανακτισμένοι" της Ελλάδας το μόνο που κατάφεραν ήταν να παράγουν καλούς Κατρούγκαλους και Βαρουφάκηδες και καλούς Κασιδιάρηδες που ήταν - λέει - όλοι τους ... "μακριά από κόμματα" ...

Α ... μη το ξεχάσω ... παρήγαγαν και κρετίνικα επιχειρήματα του στυλ "το ΠΑΜΕ δε μας άφησε να μπούμε στη βουλή" ... την ώρα που προβοκάριζαν κι επιτίθονταν στη διαδήλωση με όπλα και εξαρτήματα της ασφάλειας και την ώρα που σκότωναν ένα διαδηλωτή ...

Γιατί το "κίνημα του Δεκέμβρη" ήθελε να μας κάνει να δεχτούμε ότι το κάψιμο των μαγαζιών ... είναι "κίνημα" ... μέχρι που κάηκε η Μαρφίν κι άρχισαν τότε όλοι (;) να τα βλέπουν αυτά σαν προβοκάτσιες ...

Καμμιά επανάσταση δεν έγινε ποτέ αυθόρμητα ...
Εκτός από αυτές που βλέπετε στον ύπνο σας ...

Όλες πράγματι αξιοποίησαν ή αν θέλετε καθοδήγησαν ή εκμεταλλεύτηκαν το αυθόρμητο ... κι ήταν αυτό σημαντική προυπόθεση της επιτυχίας τους ...

Όμως όλες οι μεγάλες και επιτυχημένες επαναστάσεις στηρίχτηκαν σε συνειδητοποιημένους, οργανωμένους, συγκροτημένους επαναστάτες που τις οργάνωναν με πείσμα, πάθος και σύστημα ...

απο τον Μάνο Δούκα

Μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών σήμερα

Ο Κόκκινος Στρατός στο Βερολίνο

Μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, η 9η Μάη. Αυτή τη μέρα η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων. Σε αυτή τη νίκη, καθοριστικός ήταν ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης. Τη δική τους σημαντική συμβολή είχαν τα λαϊκά κινήματα των καπιταλιστικών χωρών, με πρωτοπόρα τα Κομμουνιστικά Κόμματα.

Την 9η Μάη, η ιμπεριαλιστική ΕΕ την ανακήρυξε ως «μέρα της Ευρώπης». Στόχος να σβήσουν από την ιστορική μνήμη, τη συνείδηση λαού και νεολαίας, ότι η δύναμη των λαών είναι ανεξάντλητη και μπορούν να συντρίψουν το φαινομενικά πανίσχυρο αντίπαλό τους. Δεν είναι τυχαίο. Γιατί το πιο σημαντικό αποτέλεσμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν οι αλλαγές στον παγκόσμιο συσχετισμό των δυνάμεων, αφού η Σοβιετική Ένωση συνέβαλε στην απόσπαση από τον καπιταλισμό μιας σειράς χωρών στην Ευρώπη, αλλά και στην Ασία, που ακολούθησαν το δρόμο του σοσιαλισμού. Αυτό ο ιμπεριαλισμός δεν μπόρεσε ποτέ να το ανεχτεί.

Η αναθεώρηση της Ιστορίας

Γι' αυτό, μετά τη νίκη της αντεπανάστασης άρχισε η πλαστογράφηση της Ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα ιμπεριαλιστικά «κέντρα» συγκαλύπτουν ότι οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, τέτοιος ήταν και ο Β' Παγκόσμιος, ξεπηδούν από την καρδιά του καπιταλισμού. Αντίθετα, η σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση δεν είχε κίνητρο της συμμετοχής στο μοίρασμα του κόσμου. Ακριβώς γι' αυτό, η ΕΣΣΔ ήταν το μόνο κράτος που διεξήγε δίκαιο πόλεμο. Κρύβουν ότι οι λεγόμενες «δημοκρατικές» δυνάμεις και τα μονοπώλιά τους στήριξαν τη Γερμανία για να τη στρέψουν κατά της ΕΣΣΔ.

Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διέπραξαν και αυτά τα μη φασιστικά αστικά κράτη. Το μεγαλύτερο έγκλημα διέπραξαν οι ΗΠΑ. Χωρίς να υπάρχει στρατιωτική ανάγκη, έριξαν τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945). Από τα πιο χαρακτηριστικά εγκλήματα ΗΠΑ - Βρετανίας ήταν ο βομβαρδισμός της Δρέσδης. Την ισοπέδωσαν, σκοτώνοντας πάνω από 120.000 ανθρώπους (13 προς 14 Φλεβάρη 1945), χωρίς να υπάρχει στρατιωτική σημασία. Όμως, τα εργοστάσια της Γερμανίας όπου οι ΗΠΑ είχαν επενδύσεις, παρέμειναν άθικτα.

Τα αντικομμουνιστικά κέντρα «βαφτίζουν» την Αντίσταση «τρομοκρατία»! Εμφανίζουν την παραδειγματική τιμωρία των «δοσίλογων» στην Ελλάδα ως σφαγές αμάχων. Προβάλλουν ως βασική αιτία της δημιουργίας οργανώσεων τύπου Ταγμάτων Ασφαλείας και της συνεργασίας με τους κατακτητές την ανάγκη «αθώων να προστατευθούν από το αιματηρό όργιο που εξαπέλυσαν εναντίον τους οι κομμουνιστές»!

Η ιμπεριαλιστική και η οπορτουνιστική προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι ο λαός της ΕΣΣΔ πολέμησε και αντιστάθηκε λόγω της τρομοκρατίας που του ασκήθηκε από την ηγεσία και το κράτος! Αλλά η έκρηξη αυτενέργειας, ηρωισμού και θυσίας του σοβιετικού λαού θα μπορούσε να είναι και ήταν μόνο αποτέλεσμα της συνειδητής συμμετοχής και πειθαρχίας.

Απενοχοποιούν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις Βρετανίας και ΗΠΑ στην Ελλάδα. Παράλληλα, ενοχοποιούν την ένοπλη λαϊκή πάλη του Δεκέμβρη 1944 και των χρόνων 1946 - 1949, γιατί, παρά την ήττα της, φοβούνται τις παρακαταθήκες της πάλης το Δεκέμβρη 1944 και του αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), που είναι ορόσημα και κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα.

Ονομάζουν κατοχή την εκδίωξη των γερμανικών στρατευμάτων από τον Κόκκινο Στρατό και την απελευθέρωση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, ενώ αποκαθιστούν και δικαιώνουν τους φασίστες στις χώρες της Βαλτικής και στην Ουκρανία.

Εξομοιώνουν τον κομμουνισμό με το φασισμό. Αποσπούν το φασισμό από τη μήτρα που τον γέννησε και που είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, προκειμένου να αθωώσουν τον ιμπεριαλισμό ως σύστημα που στα κύτταρά του γεννιούνται και αναγεννιούνται οι αιτίες των πολέμων.

Προσήλωση στο στόχο της εργατικής εξουσίας

Ο φασισμός αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας των μονοπωλίων. Υπερασπίζεται και αυτός την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αξιοποιεί τη ναζιστική δράση, που με τον ακραίο εθνικισμό ρίχνει δίχτυα ενσωμάτωσης λαϊκών δυνάμεων, ανέργων, κατεστραμμένων μικροαστικών στρωμάτων.

Αυτό γίνεται και στην Ελλάδα με τη Χρυσή Αυγή. Η εμφάνισή της και η άνοδος της επιρροής της πραγματοποιήθηκαν σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, όπου υποχώρησε ραγδαία η επιρροή των κομμάτων που ήταν για δεκαετίες «στυλοβάτες» του αστικού πολιτικού συστήματος, σε μια περίοδο που το κίνημα δεν έχει ανασυνταχθεί σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Ενισχύεται από τον αντικομμουνισμό και το μίσος που καλλιεργεί το σύστημα προς τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες.

Το ΚΚΕ διακηρύσσει την ανάγκη να μην αποσπάται η πάλη κατά του φασισμού, για την υπεράσπιση εργατικών δικαιωμάτων και λαϊκών κατακτήσεων, από την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και την εξουσία τους. Πρέπει να είναι αταλάντευτη η προσήλωση στο στόχο της εργατικής εξουσίας.

Το ΚΚΕ βαδίζει στις αναμετρήσεις που είναι μπροστά μας πιο έμπειρο και πιο εξοπλισμένο, να οικοδομήσουμε τη μεγάλη λαϊκή αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή συμμαχία, που θα αντιπαλέψει την αντιλαϊκή πολιτική και θα βάλει τέλος στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, στους πολέμους, στις κρίσεις, στην εκμετάλλευση, στη φτώχεια, στην ανεργία, στην καταπίεση, ώστε να ανοίξει ο δρόμος και να εκπληρωθούν τα όνειρα και οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και των νέων με την εργατική - λαϊκή νίκη, για την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό!

Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Κόρινθο για τον Ταξικός εορτασμό της Πρωτομαγιάς (photo - video)

Σωματείο Μετάλλου και το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κορινθίας Προβολή της νεας ταινίας ΟΥΤΟΠΙΑ 1961

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε απόψε σε γεμάτη αίθουσα η προβολή της νέας ταινίας ΄΄ΟΥΤΟΠΙΑ 1961΄΄ Απο το το Σωματείο Μετάλλου και το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κορινθίας, στον Συναυλιακό Χώρο ΄΄Μαρια Δημητριάδη΄

Μικρό ιστορικό για την καθιέρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς

Στα 130 χρόνια από τους νεκρούς εργάτες του Σικάγο για την καθιέρωση του 8ωρου

 

Οι Αλμπερτ Πάρσονς, Ογκουστ Σπάις και Μάικλ Σουάμπ

Κλείνουν 130 χρόνια από το Μάη του 1886, όπου η εργατική τάξη των ΗΠΑ πλήρωσε με αίμα τον ηρωικό ταξικό αγώνα για την επιβολή της 8ωρης εργασίας ως ημερήσιο εργάσιμο χρόνο αντί της 10ωρης, 11ωρης έως και 14ωρης που ήταν έως τότε. Οι πρώτες ενέργειες του εργατικού κινήματος για την επιβολή της 8ωρης εργάσιμης μέρας άρχισαν στις ΗΠΑ από το 1863, αν και ως ιδέα υπήρχε από πολύ πιο πριν. Μετά βεβαίως από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο (1861- 1865), άρχισαν εντατικοί αγώνες για το 8ωρο, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Καρλ Μαρξ: «Ο πρώτος καρπός του εμφυλίου πολέμου ήταν η ζύμωση για το οκτάωρο που με ταχύτητα ατμομηχανής προχωρεί από τον Ατλαντικό ως τον Ειρηνικό Ωκεανό, από τη Νέα Αγγλία ως την Καλιφόρνια. Το πανεργατικό συνέδριο της Βαλτιμόρης (16 Αυγούστου 1866) διακηρύχνει: "Η πρώτη και μεγάλη απαίτηση της σημερινής εποχής για ν' απελευθερωθεί η εργασία αυτής της χώρας από την καπιταλιστική σκλαβιά, είναι η έκδοση ενός νόμου που θα καθορίζει ότι το 8ωρο θ' αποτελεί την κανονική εργάσιμη ημέρα σ' όλες τις Πολιτείες της αμερικανικής Ενωσης. Είμαστε αποφασισμένοι να καταβάλουμε όλες μας τις δυνάμεις ώσπου να πετύχουμε αυτό το ένδοξο αποτέλεσμα"» (Κ. Μαρξ: «Το Κεφάλαιο», εκδόσεις ΣΕ, τόμος πρώτος, σελ. 314 - 315).

 

Πώς καθιερώθηκε η 1η Μάη ως παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης; Γράφει ο Ουίλιαμ Φόστερ («Η Ιστορία των τριών Διεθνών», Αθήνα 1975, σελ. 175):

«Στις 20 Ιουλίου 1889, το ιδρυτικό συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς πήρε την εξής απόφαση: "Θα οργανωθεί μια μεγάλη διεθνής εκδήλωση για μια καθορισμένη ημερομηνία, με τέτοιο τρόπο ώστε οι εργάτες σε όλες τις χώρες και σε όλες τις πόλεις ν' απευθύνουν ταυτόχρονα μια συγκεκριμένη μέρα, προς τις δημόσιες αρχές, ένα αίτημα για να καθοριστεί η εργάσιμη μέρα σε οκτώ ώρες και να τεθούν σε ισχύ οι άλλες αποφάσεις του Διεθνούς Συνεδρίου του Παρισιού. 

Ενόψει του ότι μια τέτοια εκδήλωση έχει ήδη αποφασιστεί από την Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας στο συνέδριό της, το Δεκέμβρη του 1888 στο Σεντ Λούις για την 1η του Μάη 1890, η μέρα αυτή γίνεται δεκτή σαν η μέρα για τη διεθνή εκδήλωση. Οι εργάτες των διαφόρων χωρών θα πρέπει να οργανώσουν την εκδήλωση με τρόπο ανάλογο προς τις συνθήκες της χώρας τους"».

Δίνουμε σύντομα τα ιστορικά γεγονότα του εργατικού κινήματος της τότε περιόδου. Πηγή το έργο των Ρίτσαρντ Ο. Μπόγιερ και Χέρμπερτ Μ. Μόρε, «Η άγνωστη Ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

«"Παντού βλέπει κανείς αναταραχή για το οχτάωρο", έγραφε ο Τζον Σουίντον στην εφημερίδα του, στις 18 του Απρίλη 1886. Οι εργάτες διαδήλωναν και τραγουδούσαν από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Σαν Φρανσίσκο. Οι εφημερίδες, ομόφωνα και με μικρές διαφοροποιήσεις, δήλωναν ότι το κίνημα ήταν "κομμουνιστικό, ανατριχιαστικό και αχαλίνωτο". Δήλωναν ότι θα έφερνε "μείωση μισθών, φτώχεια και κοινωνική υποβάθμιση του Αμερικανού εργάτη", ενώ θα έσπρωχνε τους εργάτες σε "αλητεία και χαρτοπαιξία, βία, κραιπάλη και αλκοολισμό". Η Νιου Γιορκ Τάιμς, στις 25 του Απρίλη 1886, χαρακτήρισε το κίνημα "αντιαμερικανικό", προσθέτοντας ότι "οι εργατικές αναταραχές προκαλούνται από ξένους"...

 

Οι εφημερίδες και οι βιομήχανοι διέδιδαν ότι η 1η του Μάη ήταν η ημερομηνία που θα γινόταν μια κομμουνιστική εργατική εξέγερση, σύμφωνα με το μοντέλο της Παρισινής Κομμούνας...

Η 1η του Μάη ήταν μια θαυμάσια μέρα... Ολα ήταν ήσυχα, τα εργοστάσια άδεια, οι αποθήκες κλειστές, τα φορτηγά βαγόνια αχρησιμοποίητα, οι δρόμοι έρημοι, οι οικοδομές παρατημένες, δεν έβγαινε καπνός από τα φουγάρα των εργοστασίων και οι μάντρες των ζώων ήταν σιωπηλές.

Ηταν Σάββατο, εργάσιμη μέρα. Ομως οι εργάτες γελώντας, κουβεντιάζοντας και ντυμένοι με τα καλά τους, κατευθύνονταν μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους στη λεωφόρο Μίτσιγκαν. Ο δρόμος είχε αποκτήσει ατμόσφαιρα γιορτής...

Εξω από τον κύριο όγκο της διαδήλωσης και στους γειτονικούς δρόμους, ήταν παραταγμένοι λόχοι αστυνομικών και ειδικών δυνάμεων, έτοιμοι να επιβάλουν "το νόμο και την τάξη". Σε στρατηγικά σημεία, στις στέγες, ήταν μαζεμένοι αστυνομικοί, Πίνκερτον και αξιωματικοί της εθνοφρουράς, κρατώντας όπλα και άλλα σύνεργα πολέμου. Στους στρατώνες, 1.350 εθνοφρουροί με στολή, οπλισμό και πολυβόλα περίμεναν το σύνθημα για να δράσουν. Σε ένα κεντρικό κτίριο γραφείων μαζεύτηκαν ηγετικά στελέχη της Επιτροπής Πολιτών. Συνεδρίαζαν όλη τη μέρα και έπαιρναν αναφορές από έξω για την επικείμενη σύγκρουση. Αυτοί ήταν το γενικό επιτελείο που συντόνιζε τη μάχη για τη διάσωση του Σικάγου από το κομμουνιστικό οχτάωρο...

Γύρω στους 340.000 εργάτες διαδήλωναν σε όλη τη χώρα. Περίπου 190.000 είχαν κατέβει σε απεργία. Στο Σικάγο 80.000 απεργούσαν για το οχτάωρο και οι περισσότεροι, είπε ο Σπάις δείχνοντας με συγκίνηση, βρίσκονταν εδώ και περίμεναν να αρχίσει η διαδήλωση. Μια δεύτερη σκέψη πέρασε από το μυαλό του και είπε στον Πάρσονς να διαβάσει το κύριο άρθρο της Μέιλ:

"Στην πόλη μας υπάρχουν δύο επικίνδυνοι κακοποιοί, δύο ακαμάτηδες δειλοί που πάνε να δημιουργήσουν φασαρίες. Ο ένας λέγεται Πάρσονς, ο άλλος Σπάις..."

"Θυμηθείτε τα ονόματά τους σήμερα. Παρακολουθήστε τους. Θεωρήστε τους προσωπικά υπεύθυνους για όποια φασαρία δημιουργηθεί. Τιμωρήστε τους παραδειγματικά αν σημειωθούν ταραχές!".

Η διαδήλωση άρχιζε, οι χιλιάδες ξεκινούσαν την πορεία και ο καθένας ένιωθε μέσα του τη δύναμη, την τεράστια δύναμη της αλληλεγγύης... όλοι αποφασισμένοι στη διεκδίκηση του οχτάωρου.

 

Ο Πάρσονς βάδιζε κοντά στην κεφαλή της πορείας... Η πορεία κατευθύνθηκε προς τη λίμνη Φροντ, όπου θα γίνονταν ομιλίες στα αγγλικά, στα τσέχικα, στα γερμανικά και τα πολωνικά. Ο Πάρσονς μίλησε για την ακατανίκητη δύναμη της ενωμένης εργατικής τάξης. Ο Σπάις, τριάντα ενός χρόνων, εκδότης της γερμανόφωνης εργατικής εφημερίδας Αρμπάιτερ - Τσάιτουνγκ και εξίσου εύγλωττος στη μητρική του γλώσσα και στα αγγλικά, ήταν πολύ αγαπητός στους συγκεντρωμένους... Καθώς τα χειροκροτήματα για τον Σπάις έσβηναν, η Πρωτομαγιά ανήκε πια στο παρελθόν.

Δεν έγινε αιματοχυσία, ούτε επαναλήφθηκε η Παρισινή Κομμούνα... Τη Δευτέρα η απεργία απλώθηκε και πολλές χιλιάδες εργατών του Σικάγου κατάκτησαν το οχτάωρο, ενώ η Επιτροπή Πολιτών εξακολουθούσε να υποστηρίζει ότι κάτι έπρεπε να γίνει.

Η αστυνομία, εξοργισμένη από τη διάψευση των υψηλών προσδοκιών της για την Πρωτομαγιά, παρηγορήθηκε κάπως χτυπώντας τους εργαζόμενους στο λοκ άουτ του εργοστασίου θεριστικών μηχανών του Μακ Κόρμικ και βάζοντας μέσα 300 απεργοσπάστες. Την ώρα που έκλεινε το εργοστάσιο, ένα μεγάλο πλήθος εργατών περίμενε να βγουν οι απεργοσπάστες. Τότε, ξαφνικά, τα όπλα των αστυνομικών στράφηκαν καταπάνω τους. Εκείνοι υποχώρησαν και έκαναν να φύγουν, όταν η αστυνομία, σύμφωνα με έναν αυτόπτη μάρτυρα, "άρχισε να πυροβολεί τους εργάτες πισώπλατα. Μερικοί άντρες και αγόρια σκοτώθηκαν καθώς έτρεχαν να φύγουν". Οι νεκροί ήταν έξι. Ο Σπάις, που μιλούσε εκεί κοντά σε συγκέντρωση απεργών εργατών ξυλουργείων, είδε τη σφαγή και το ανέφερε στους συντρόφους του. Αποφασίστηκε να οργανωθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την αστυνομική βία, το επόμενο βράδυ στην πλατεία Χεϊμάρκετ...

Το πλήθος δεν έφτανε να γεμίσει την πλατεία, γι' αυτό ο Σπάις, που είχε πάει πρώτος, έσπρωξε ένα άδειο βαγόνι στη γωνία του λιθόστρωτου δρόμου, μισό τετράγωνο πιο πέρα, για να το χρησιμοποιήσουν σαν εξέδρα οι ομιλητές...

Ο Σπάις μιλούσε από το βαγόνι, όταν είδε τον Πάρσονς να φτάνει μαζί με τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Τον είδε και ο κόσμος και ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Ο Πάρσονς έβαλε την οικογένειά του σε ένα άλλο άδειο βαγόνι, πήγε στην αυτοσχέδια εξέδρα, σκαρφάλωσε και άρχισε την ομιλία του. "Δε βρίσκομαι εδώ για να ξεσηκώσω κανέναν", είπε, "αλλά για να πω τα πράγματα έτσι όπως έχουν"...

Η ομιλία του Πάρσονς τέλειωσε στις δέκα... Τώρα μιλούσε ο Σαμ Φίλντεν... "Είναι αλήθεια ή όχι", έλεγε, "ότι δεν εξουσιάζουμε την ίδια μας τη ζωή, ότι άλλοι διαμορφώνουν τις συνθήκες ύπαρξής μας, ότι...". Ξαφνικά φωνές ακούστηκαν: "Προσοχή! Η αστυνομία!". Από το τέρμα του δρόμου φάνηκαν οι 180 αστυφύλακες σε στρατιωτικό σχηματισμό, με τα γκλομπ στα χέρια. Επικεφαλής ήταν ο αστυνόμος Μπόνφιλντ και ο αστυνόμος Γουόρντ. Ο κόσμος άρχισε να τρέχει. Ο Γουόρντ σταμάτησε μπρος στο βαγόνι και είπε στον κατάπληκτο Φίλντεν: "Εν ονόματι του λαού της πολιτείας του Ιλινόις, διατάζω να διαλυθεί αμέσως και ειρηνικά αυτή η συγκέντρωση".

 

"Μα, Αστυνόμε", είπε ο Φίλντεν με σβησμένη φωνή, "είμαστε ειρηνικοί".

Για μια στιγμή έγινε σιωπή. Μέσα στη νύχτα ακουγόταν ο θόρυβος των ποδιών που έτρεχαν. Ξαφνικά ένα κόκκινο φως έλαμψε και ακούστηκε μια τρομερή έκρηξη. Κάποιος είχε ρίξει μια βόμβα...

Την άλλη μέρα, το Σικάγο και όλη η χώρα είχαν μεταμορφωθεί σε ένα τέρας που διψούσε για εκδίκηση... "ο Τύπος έχασε και το τελευταίο ίχνος αντικειμενικότητας... Ενας χαρακτηριστικός τίτλος ούρλιαζε: ΤΩΡΑ ΑΙΜΑ!... Μια βόμβα που ρίχτηκε στις γραμμές της αστυνομίας εγκαινιάζει το έργο του θανάτου".

Η Νιου Γιορκ Τρίμπιουν έγραφε:

"...ο όχλος έμοιαζε να έχει χάσει τα λογικά του, διψούσε για αίμα. Μένοντας σταθερά στη θέση, έριξε καταιγισμούς πυρών στους αστυνομικούς"...

Ολοι ήταν σίγουροι ότι δράστες του φοβερού εγκλήματος ήταν οι ομιλητές της συγκέντρωσης και άλλοι υποκινητές των εργατών. "Κρεμάστε τους πρώτα και μετά τους δικάζετε"...

Οι εφημερίδες της χώρας δήλωναν μ' ένα στόμα ότι δεν είχε σημασία αν ο Πάρσονς, ο Σπάις και ο Φίλντεν είχαν βάλει τη βόμβα ή όχι. Επρεπε να κρεμαστούν για τις πολιτικές απόψεις τους, για τα λόγια τους και τη γενική δραστηριότητά τους. Οσο περισσότεροι ταραχοποιοί παραδίνονταν στο δήμιο, τόσο το καλύτερο. "Το αίσθημα δικαιοσύνης του λαού", έλεγε η Σικάγκο Τρίμπιουν, "απαιτεί οι Ευρωπαίοι δολοφόνοι Ογκαστ Σπάις, Μάικλ Σβαμπ (ένα άλλο μέλος του Διεθνούς Συνδέσμου Εργαζομένων) και Σάμιουελ Φίλντεν να συλληφθούν, να δικαστούν και να απαγχονιστούν για φόνο... Απαιτεί ακόμα να συλληφθεί ο εγκληματίας Α. Ρ. Πάρσονς, που ντρόπιασε τη χώρα με τη γέννησή του σ' αυτήν, να δικαστεί και να απαγχονιστεί για φόνο"...

Η διαδικασία της δίκης άρχισε στις 21 του Ιούνη με δικαστή τον Τζόζεφ Ε. Γκάρι...

Η ετυμηγορία ήταν δεδομένη. Οι κατηγορούμενοι απευθύνθηκαν στο δικαστήριο και κατηγόρησαν τους κατηγόρους τους. Εξήγησαν γιατί δεν έπρεπε να καταδικαστούν σε θάνατο... Η φωνή τους κυριάρχησε μέσα στην αίθουσα και ακούστηκε το ίδιο δυνατά σε όλη τη χώρα. Καμιά εφημερίδα, όσο συντηρητική κι αν ήταν, δεν αρνήθηκε το γεγονός ότι οι κατηγορούμενοι αψήφησαν το θάνατο και υπερασπίστηκαν την εργατική τάξη με επιβλητικό και θαυμαστό τρόπο...».

***

Στη σκηνοθετημένη δίκη οδηγήθηκαν οχτώ πρωτοπόροι εργάτες. Απ' αυτούς, οι Πάρσονς, Σπάις, Φίσερ και Εγκελ απαγχονίστηκαν στις 11 Νοέμβρη 1887, ο Λιγκ βρέθηκε νεκρός στο κελί του και οι Νιμπ, Σουάμπ και Φίλντεν καταδικάστηκαν σε πολλά χρόνια καταναγκαστικά έργα. (Ουίλιαμ Φόστερ: «Ιστορία του Παγκόσμιου Συνδικαλιστικού Κινήματος», τόμος Α', σελ. 144 - 145).

www.rizospastis.gr 

Πάρε μέρος στην Έκθεση φωτογραφίας της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΚΟ!

Οπλίσου με τη φωτογραφική μηχανή ή το κινητό σου και πάρε μέρος στην Έκθεση φωτογραφίας της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) για την επέτειο των 40 χρόνων της!

Η νέα ταινία «Ουτοπία 1961» Την Τετάρτη 4/5/2016 στον Συναυλιακό Χώρο ''Μαρία Δημητριάδη'' στην Κόρινθο

Την Τετάρτη 4/5/2016 το Σωματείο Μετάλλου Κορινθίας και το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κορινθίας θα προβάλουν την νέα ταινία «Ουτοπία 1961» σε συμπαραγωγή του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου, του STOYDIO PIXEL της θεατρικής ομάδας «ΕΞΟΡΥΞΗ» και της θεατρικής ομάδας του ΠΑΜΕ.

Η ταινία «Ουτοπία 1961» (2016), σε σενάριο και σκηνοθεσία Κώστα Φιλιούση, έρχεται σαν ευχάριστη έκπληξη και φέρνει μαζί της ένα φρέσκο αεράκι. Πάνω της είναι χαραγμένο το στίγμα της αναγνωρίσιμης αυθεντικότητας ενός φιλμ της εργατικής τάξης, όταν αυτή σηκώνεται όρθια και μιλά για τον εαυτό της χωρίς μεσάζοντες και πάτρονες. Η «Ουτοπία 1961» αφηγείται την πολύμηνη σύγκρουση των ανθρακωρύχων του Λαυρίου το 1961 με τη «Γαλλική Εταιρεία» για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για δουλειά με δικαιώματα. Καθόλου εύκολο το εγχείρημα. Πολλοί άνθρωποι, μη επαγγελματίες, που χρήζουν καθοδήγησης και διδασκαλίας, προγραμματισμός και πειθαρχία και, κυρίως, δουλειά, πολλή δουλειά. Κι αυτά ξεπροβάλλουν καθαρά ανάμεσα από τις εικόνες. Οι άξονες της αφήγησης είναι τρεις. Ο πρώτος αποτυπώνει γραμμικά την εξέλιξη των απεργιακών κινητοποιήσεων και έχει ως υποκείμενο τους ανθρακωρύχους στους εργασιακούς τους χώρους. Ο δεύτερος καταγράφει τη στάση των κατοίκων της πόλης του Λαυρίου, την αμέριστη αλληλεγγύη της πλειοψηφίας προς τους απεργούς, αλλά και το φαρισαϊσμό των κυριών της εκκλησίας και του σχολείου. Ο τελευταίος άξονας έχει να κάνει με την αντίδραση της εταιρείας και την ολόπλευρη υποστήριξη του αστικού κράτους προς αυτήν. Σκωπτικά και ειρωνικά αντιμετωπίζεται αρχικά η τοπική εξουσία, ο γραφικός ενωμοτάρχης και οι δυο χωροφύλακες, μόνιμή του συνοδεία, φιγούρες που λες και βγήκαν από το θέατρο σκιών. Οσο βέβαια η σύγκρουση κλιμακώνεται και σοβαρεύει κι όσο αποκαλύπτονται οι πιο βαθιές και κρυφές πτυχές της εξουσίας, το χιούμορ αρχίζει να γίνεται όλο και πιο ασθενικό μέχρι που σβήνει...

Η Ταινία ΄΄ΟΥΤΟΠΙΑ 1961΄΄ θα προβληθεί την Τετάρτη 4/5/2016, 8.00μμ, Είσοδος 3,00 ευρώ (Για τους άνεργους είσοδος ελεύθερη) 
Συναυλιακός χώρος ''Μαρία Δημητριάδη'' Αδειμάντου 12 Κόρινθος τηλέφωνο επικοινωνίας 
693 945 9673

Στην προβολή θα παρευρίσκεται και θα προλογίσει  ο Σκηνοθέτης της ταινίας Κώστας Φιλιούσης.

Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Πόγκα, ο οποίος ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της απεργίας. Ο συγγραφέας εμφανίζεται περιοδικά στην ταινία για θυμίζει στον θεατή ότι αυτά που παρακολουθεί συνέβησαν το 1961 στην πραγματικότητα. Η παραγωγή γίνεται από το studio pixel σε συνεργασία με το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου και τη θεατρική ομάδα ΕΞΟΡΥΞΗ. Το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Κώστα Φιλιούση. Συμμετέχουν 30 ηθοποιοί και πεντακόσιοι βοηθητικοί ηθοποιοί. Η μουσική είναι του Άρη Βλάχου και το τραγούδι των τίτλων ερμηνεύει η Αναστασία Έδεν.

Trailer Ουτοπία 1961

Απεργία ''Σεργκέι Αϊζενστάιν '' (Όλη η ταινία)

Σοβιετική Ένωση, 1924

Σκηνοθεσία: Σεργκέι Αϊζενστάιν / Sergei M. Eisenstein. Με τους: Grigori Aleksandrov, Maksim Shtraukh, Mikhail Gomorov. Ασπρόμαυρη, Βουβή, 75΄.

Η ταινία αυτή, η οποία αφηγείται την ιστορία μιας απεργίας το 1912 που πνίγηκε στο αίμα από την τσαρική αστυνομία, θεωρείται όχι μόνο το πρώτο αριστούργημα του Σεργκέι Αϊζενστάιν, αλλά και η πρώτη επαναστατική ταινία του σοβιετικού κινηματογράφου. Η βασική της καινοτομία είναι η κατάργηση του ατομικού ήρωα και η αντικατάστασή του από την εικόνα της μάζας, με τη μορφή του συλλογικού επαναστατικού υποκειμένου που αλλάζει την ιστορική ροή.

Λέει ο σκηνοθέτης: «Μεταφέραμε στην οθόνη τη συλλογική και μαζική δράση, σε αντίθεση με τον ατομικισμό και τα δράματα του αστικού σινεμά. Απορρίπτοντας την ατομιστική αντίληψη του αστικού ήρωα, οι ταινίες αυτής της περιόδου έκαναν μια ρηξικέλευθη στροφή, προβάλλοντας σαν ήρωα τις μάζες. Έπρεπε να βρούμε τρόπο να δώσουμε μορφή στην έννοια της συλλογικότητας». Οι φορμαλιστικές αναζητήσεις, οι αισθητικοί πειραματισμοί και οι επαναστατικές θεωρίες του Αϊζενστάιν για το μοντάζ εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά στην Απεργία, για την οποία ειπώθηκε πως ήταν ένα «πραγματικό πειραματικό εργαστήριο».

Εν προκειμένω, πρόκειται για το περίφημο μοντάζ των εντυπώσεων, μια θεωρία που προκάλεσε σεισμό στη μέχρι τότε επικρατούσα κινηματογραφική αντίληψη: οι εικόνες που αντιπαρατίθενται, συχνά είναι ανεξάρτητες από τη δράση και η αλληλουχία τους στη φιλμική ροή προκαλεί στο θεατή ένα συγκινησιακό και πολιτισμικό σοκ, καθώς το όποιο νόημα προκύπτει όχι από τη σύνδεση και τη λογική αλληλουχία, αλλά από την σύγκρουση μεταξύ τους.

Η Απεργία είναι γεμάτη από ανάλογες οπτικές συγκρούσεις και μεταφορές, με αποκορύφωμα την τελική σεκάνς της σφαγής των απεργών, που αντιπαραβάλλεται με τις εικόνες από ένα σφαγείο. Ταινία με μεγάλη επίδραση στο σοβιετικό κινηματογράφο της εποχής, η Απεργία παραμένει μέχρι και σήμερα συγκλονιστική, σχεδόν ισάξια τουΘωρηκτού Ποτέμκιν και θεωρείται ένα από τα αδιαφιλονίκητα αριστουργήματα της ρωσικής κινηματογραφικής πρωτοπορίας.

RED-KORINTHIA: Σήμερα έγινε η πρεμιέρα της ταινίας «Ουτοπία 1961»

RED-KORINTHIA: Σήμερα έγινε η πρεμιέρα της ταινίας «Ουτοπία 1961»