Συνάδελφοι,
Ένας ακόμη βιομηχανικός εργάτης νεκρός. Ένας νέος συνάδελφος έχασε τη ζωή
του πηγαίνοντας για ένα μεροκάματο. Δεν ήταν ούτε η κακιά η ώρα, ούτε ένα
τυχαίο γεγονός.
Και αυτό το εργοδοτικό έγκλημα ήρθε ως αποτέλεσμα των άθλιων συνθηκών
εργασίας και εντατικοποίησης της εργασίας, της έλλειψης μέτρων ασφαλείας, που
θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους της εργοδοσίας.
Τα τελευταία χρόνια, στο εργοστάσιο έχουν γίνει καθεστώς οι εργολαβίες που
χρησιμοποιούν ενοικιαζόμενους εργάτες με το κομμάτι, με άθλιες εργασιακές
σχέσεις και συνθήκες χωρίς μέτρα ασφαλείας. Με εντατικοποίηση της δουλειάς, με
ατέλειωτες ώρες και μεροκάματα φτώχειας. Μας θέλουν αναλώσιμους. Δεν τους
νοιάζει αν θα γυρίσομε στο σπίτι μας, στην οικογένειά μας, στα παιδιά μας, αν
θα γυρίσουμε όρθιοι ή στο αναπηρικό καροτσάκι.
Στη χώρα μας, κάθε τρεις μέρες ένας εργαζόμενος πεθαίνει από
εργατικό ατύχημα. Χιλιάδες σακατεύονται ή πεθαίνουν μετά από χρόνια από τις επαγγελματικές
ασθένειες που θερίζουν. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στις χώρες της ΕΕ και
παγκόσμια.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της ανάπτυξης που θεριεύει τα κέρδη των
μονοπωλιακών ομίλων. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των μέτρων που πάρθηκαν από τη
σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις που κατακρεούργησαν την όποια
προστασία υπήρχε στην ασφάλεια της ζωής των εργαζομένων, της υγείας κλπ. Το ίδιο το κράτος τους στηρίζει. Έχει φτιάξει
νόμους και παραθυράκια που τους επιτρέπει να αλωνίζουν. Για παράδειγμα, ο
Τεχνικός Ασφάλειας και ο Γιατρός Εργασίας είναι σύμβουλοι του εργοδότη, με
εξαρτημένη σχέση εργασίας, ο χρόνος που προβλέπεται σε σχέση με το να ασκήσουν
ουσιαστικό έργο είναι ελάχιστος. Η επιθεώρηση εργασίας είναι υποστελεχωμένη.
Τα ουσιαστικά μέτρα προστασίας οι εργοδότες τα θεωρούν
περιττά έξοδα, εμπόδιο στα κέρδη τους. Ο θάνατος του συναδέλφου αποδείχνει για
μια ακόμη φορά ότι δεν συμβαδίζουν κέρδη και δικαιώματα εργαζομένων. Υπάρχει
όμως και άλλος δρόμος ανάπτυξης που δεν λειτουργεί με βάση το κέρδος, αλλά τις
ανάγκες του ανθρώπου. Αυτός ο δρόμος απαιτεί οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να
παλέψουν για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με σύγχρονα μέτρα ασφαλείας
και εργασιακά δικαιώματα. Να αγωνιστούν για δουλειά καιν ζωή με αξιοπρέπεια.
Συνάδελφοι, μπορούμε να βάλουμε φρένο στην πολιτική που γεννά τα εργοδοτικά
εγκλήματα. Να μη δείξουμε καμιά ανοχή και με ταξική αλληλεγγύη να οργανώσουμε
την πάλη μας και να απαιτήσουμε μέτρα για την ασφάλεια της ζωής μας.
Η κατάκτηση μέτρων υγείας και
ασφάλειας πάνε χέρι - χέρι με την ισχυροποίηση των συνδικάτων. Η ίδια η ζωή
δείχνει ότι είναι αναγκαίος ο συντονισμός των μεταλλεργατών του νομού. Το
εργαλείο μας σ’ αυτή τη κατεύθυνση είναι το Συνδικάτο Μετάλλου Κορινθίας, που
κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα. Καλούμε τους συναδέλφους να συσπειρωθούν στο συνδικάτο, να
πάρουμε την υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας και της ίδιας μας της
ζωής στα χέρια μας. Να απαντήσουμε με αγωνιστικές κινητοποιήσεις διεκδικώντας:
·
Ουσιαστικά
μέτρα για την προστασία της ζωής και της υγείας των εργαζομένων στα εργοστάσια.
·
Να
σταματήσει το άθλιο καθεστώς εργασίας στους εργολάβους.
·
Μόνιμη
και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα.
Εκ
μέρους του σύλλογου ιδιωτικών υπαλλήλων
ν. κορινθίας εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήριά στη οικογένεια και τους συγγενείς του
αδικοχαμένου συναδέλφου μας.
Αυτό
το θανατηφόρο εργοδοτικό έγκλημα έρχεται να προστεθεί στην ατελείωτη λίστα των
εργατικών ατυχημάτων που συμβαίνουν καθημερινά στους χώρους δουλειάς.
Ειδικότερα
στο νομό μας δεν θα ξεχάσουμε τον 17χρονο εργαζόμενο που έχασε τη ζωή του στη
μάντρα του λουκά, όπως και δε θα ξεχάσουμε
τους εργαζόμενους στη σωληνουργία.
Για μας είναι
καθαρό ότι αυτό το εργατικό ατύχημα όπως και για όλα τα άλλα δε φταίει η
κακιά η ώρα αλλά τα ελλιπή μέτρα προστασίας, η εντατικοποίηση της
εργασίας, οι ελλείψεις σε προσωπικό.
Όλα θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας
των επιχειρήσεων .
Μπαίνει στη ζυγαριά από τη μία η υγεία και
η ασφάλειά μας και από την άλλη το κόστος για τα μέτρα που πρέπει και μπορούν
να ληφθούν προκειμένου να εργαζόμαστε σε ασφαλείς συνθήκες.
Όμως οι εργοδότες επιλέγουν να θυσιάσουν
την ασφάλειά μας, την υγεία μας για να βγάζουν περισσότερα κέρδη. Μας μετρούν
σαν αναλώσιμους.
Το ατύχημα αυτό, είναι
αποτέλεσμα της πολιτικής που υπηρέτησαν και υπηρετούν όλα τα κόμματα που
συμφωνούν με τον ευρωμονόδρομο με την υποταγή στην ΕΕ και τις οδηγίες της.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής που έφερε
την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, την εντατικοποίηση της δουλειάς,
τους μισθούς πείνας, την έλλειψη των απαραίτητων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.
Συνένοχοι στο έγκλημα είναι και οι συνδικαλιστές που συμφωνούν με την πολιτική της
ανταγωνιστικότητας, που έχει σαν αποτέλεσμα το σμπαράλιασμα των εργασιακών
σχέσεων, την είσοδο εργολάβων.
Μαζί συμφώνησαν στην πολιτική που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια
στην αύξηση των ατυχημάτων και μέχρι σήμερα αρνούνται να συμπεριλάβουν στις
γραμμές των σωματείων τους εργαζόμενους στις εργολαβίες, αφήνοντάς τους βορά
στις ορέξεις των εργολάβων.
Η εργατική τάξη μπορεί να βάλει φρένο στην
πολιτική που γεννά τα εργοδοτικά εγκλήματα. Να μη δείχνει καμιά ανοχή και με
ταξική αλληλεγγύη να οργανώσει την πάλη της και να απαιτήσει μέτρα για την
ασφάλεια της ζωής της.
Μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους στον κλάδο και γενικότερα της
εργατικής τάξης είναι να οργανωθούν στα σωματεία τους για να επιβάλλουν το δίκιο τους. Να αγωνιστούν στο πλευρό του ταξικού
κινήματος,το Π.Α.ΜΕ. για:
·
Ουσιαστικά μέτρα για την προστασία της ζωής και της υγείας τους
·
Να σταματήσει το άθλιο καθεστώς εργασίας στους εργολάβους.
·
Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα
Η
θλίψη και η αγανάκτηση να μετατραπεί σε αγώνα ενάντια στους
εκμεταλλευτές μας. Ενάντια σε αυτούς που δεν τους
νοιάζει αν θα γυρίσουν οι εργαζόμενοι στο σπίτι τους, στην οικογένειά τους, στα
παιδιά τους, αν θα γυρίσουν όρθιοι ή στο αναπηρικό καροτσάκι.
Να οργανωθεί η αντεπίθεση των εργαζομένων,
στα χειρότερα μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση με μαζική συμμετοχή στο
συλλαλητηριο των ταξικών δυνάμεων 22 οκτωβρη και στην απεργία 12 νοέμβρη.
